Team Super-Maan did IRONMAN Maastricht!

De droom is werkelijkheid!

De droom begon eigenlijk in januari01 02018, toen Mathon van Eijsden contact met mij opnam en vroeg of ik samen met hem wilde mee doen aan IRONMAN Maastricht 2018. Toen ik me realiseerde wat dit inhield dacht ik “die is gek”. Maar ook ik werd steeds enthousiaster en wilde absoluut dat we dit zouden laten slagen.

Vanaf half februari is ook mijn “training” bego@nen, om het Mathon zo makkelijk mogelijk te maken moest ik zo licht mogelijk zijn. Hij moet mij natuurlijk vooruit trekken in een bootje en vooruit duwen op fiets en tijdens het lopen. Afvallen dus!

Woensdag 1 augustus

Op woensdag 1 augustus werd ik de laatste keer gewogen… Het resultaat, van 85 kilo naar 68,7! 16,3 kilo afgevallen in ruim vijf maanden. Geen koolhydraten en geen baco’s meer.

Donderdag 2 augustus

Het IRONMAN circus in Maastricht draaide al op volle toeren. Aan het eind van de middag ben ik samen met Mathon naar de expo gegaan om ons in te schrijven. Ik zag nu pas werkelijk hoe groots het was, onvoorstelbaar!

Vrijdag 3 augustus

Briefing in de Awwestiene  (Augustijnenkerk) te Maastricht. Het begon al goed, toen we ernaar toe liepen kukelde ik door de geweldige Maastrichtse kinderkopjes en stuurkunsten van Mathon zo uit de rolstoel.  Gelukkig niet geblesseerd geraakt voor zondag. In de kerk was het bloedheet, afgeladen vol en ik zag vanuit mijn rolstoel dus helemaal niks.

Zaterdag 4 augustus

Met Stefan (een goede vriend) en Mathon in de middag de fiets en marathonrolstoel in de wisselzone klaar gezet. Nog heel even spannend, pas op dat moment werd de fiets gekeurd door de wedstrijdleiding, maar gelukkig alles in orde. Vroeg naar bed, en wonder boven wonder, ik viel om 21.00 uur al als een blok in slaap.

Zondag 5 augustus

Om 4.45 ging de wekker. Gelijk wakker en klaar voor de grote dag. Snel douchen, aankleden en ontbijten en samen met mijn ouders naar de griend in Maastricht (startpunt van het zwemmen). Bij aankomst rond 6.15 zag ik meteen hoe druk het al was, wat een mensen!

In de drukte Mathon gevonden die al druk bezig was om het bootje klaar te maken waar ik tijdens het zwemmen in zou zitten. De laatste interviews met de aanwezige pers en rond 6.50 werd ik door mijn vrienden in het bootje getild. Mathon stond iets verder op bij de start klaar. Een kanovaarder bracht mij naar Mathon toe en Mathon koppelde mij en het bootje aan zijn gordel vast. Om 7.03 klonk het startschot. Eindelijk was het avontuur waar we al maanden mee bezig waren begonnen!

Duizenden mensen langs de kant en op de bruggen over de Maas. Wat een geweldig gevoel, in een bootje om 7 uur op de Maas en door zoveel mensen worden toegeschreeuwd. Kijkend naar de trainingen dachten we er ongeveer 1 uur en 40 minuten over te doen. Maar…, ik weet niet wat Mathon had gegeten, hij klaarde dit klusje binnen 1 uur en 20 minuten. Dit was een top tijd voor 4km! Niet veel deelnemers haalden deze tijd en Mathon trok mij ook nog eens voort in een bootje! Toen ik uit het water werd gehaald door mijn vrienden en in sneltreinvaart door de wisselzone naar de fiets gebracht werd in mijn rolstoel, beleefde ik het eerste kippenvelmoment van de dag. Er stonden zo ontzettend veel juichende, schreeuwende en toeterende mensen langs het gangpad waar wij doorliepen!

De wissel verliep snel. Het vertrek met de fiets was ongelofelijk. Wat een orkaan van geluid! Ik kan me nu voorstellen hoe wielrenners zich voelen als ze de Alpe d’Huez op fietsen.

Het eerste fietsrondje van 90 km ging erg snel en goed. We zijn 1 keer gevallen, maar gelukkig gebeurde dit bergop. We vielen daardoor niet hard en de fiets, Mathon en ik waren alle drie niet beschadigd. Na het eerste rondje waren we terug in 3 uur en 45 minuten!

Begin van het tweede fietsrondje (wederom van 90 km), hebben we een pitstop gemaakt. Op de fiets zat ik helemaal ingesnoerd, ik kon alleen mijn armen bewegen. Vrienden van mij deden alle riemen open en maakten mijn spieren los. Ook leegden ze mijn katheter, die ik alleen voor deze dag had. Verder vulden ze mijn camelbag met eten en drinken bij. Het fietsen ging verder goed, hoewel Mathon erg blij was dat hij halverwege de tweede ronde alle bergen had gehad. Voor mij ging het prima tot 10 km voor het einde. Na 170 km was ik behoorlijk door elkaar geschud. Ik zat scheef en kreeg last van mijn rug. We stopten even en Mathon zette mij weer recht. Met nog 5 km te gaan zat ik weer helemaal scheef, ik dacht nog even doorbijten. In het centrum van Maastricht liggen ook nog die kleine kinderkopjes waardoor ik nog eens extra door elkaar werd gerammeld. Ik was erg blij toen ik eindelijk in de marathonrolstoel kon. Deze is speciaal voor mij op maat gemaakt dus ik zat als gegoten.

De eerste van de vier rondes van 10,5 km ging fantastisch, binnen een klein uurtje waren we terug op de markt van Maastricht. Maar wat een publiek! Op sommige plekken stonden de mensen rijen dik, zoveel gejuich, oorverdovend. Het was echt overweldigend. Dit had ik niet kunnen bedenken van te voren.

Aan het begin van de tweede loopronde kwamen we Anne tegen, mijn tinderdate 😉 die ook meeliep. Zij begon aan haar vierde en laatste rondje, voor ons was er nog behoorlijk wat te gaan. Na een kilometer of vijf kwam er nog iemand bij ons lopen, Tom, een nieuw IRONMAN kwartet was geboren. Het was echt gezellig, veel gekletst en gelachen en voor we het wisten waren we alweer op de markt, wat een feest!

De derde ronde werd het zwaarder, we liepen weer alleen en ik merkte dat Mathon moe begon te worden. We lagen zo ver voor op schema dat ik zei dat we rustig konden lopen, “zelfs als we achteruit lopen dan halen we het nog.”

Anne was terug gewandeld naar ons, en sloot 5 km voor de markt weer aan, stiekem had ze continue contact met Team Super-Maan. We draaiden de Bredestraat in richting het vrijthof en toen…. Iedereen van mijn vriendengroep stond daar in een haag met Bengaalse fakkels. Alweer sprakeloos! Zoals eigenlijk al de hele dag.

We gingen het laatste rondje in, niet voor te stellen, nog maar 10,5 km en dan waren we er. Mathon bleef goed eten en drinken en voelde zich nu weer als herboren. Het tempo ging weer omhoog. De laatste kilometer weer een verrassing, een vriend stond met twee flessen champagne en spoot ons helemaal nat. Mijn oren doen nog pijn van de laatste paar honderd meter, zoveel mensen! De markt ontplofte! Nog twee bochtjes, de rode loper over en… YOU ARE AN IRONMAN! In een tijd van 15 uur 7 minuten en 53 seconden.

Maandag 6 augustus

Mathon moest al vroeg weer op en om 08.30 stond het eerste radio interview gepland, ik kon iets langer bijkomen en hoefde gelukkig pas om 11.00 weer samen met Mathon in de Awwestiene te zijn waar de prijsuitreiking van de IRONMAN plaats vond. Naast deze prijs werd dit jaar voor het eerst de André Willems Award uitgereikt. André Willems is de onlangs overleden wethouder van sport van Maastricht die enorm heeft gelobbyd om de IRONMAN in Maastricht te houden. De prijs was bestemd voor iemand die op bijzondere wijze deel heeft genomen aan IRONMAN Maastricht. Ze vonden dat wij hem verdienden, wat een eer!

Woensdag 8 augustus

De Ridderronde in Maastricht, rondje om de kerk, waar ook Tom Dumoulin aan mee deed. Ik zat rustig tapas te eten maar werd door mijn vrienden gebeld om snel naar de finish van de Ridderronde te komen. Mathon kon er helaas niet bij zijn omdat hij al in zijn woonplaats in Spanje was. Tom had een grote verrassing voor ons! Hij doneerde zijn volledige startgeld van de Ridderronde aan Team Super-Maan. Groot sportman en toch heel normaal gebleven!

Vrijdag 25 augustus

Tom Hamaekers van de van Bommel (Café in Maastricht) had een vat bier beloofd aan degene die het mooiste spandoek hadden gemaakt om ons aan te moedigen. Mijn vrienden van Team Super-Maan hadden een gigantische wegschildering gemaakt in mijn dorp en Tom vond dit zo indrukwekkend dat Team Super-Maan de prijs heeft gewonnen. Op vrijdag 25 augustus werd dit vat voor ons aangesloten.

Een kunstenaar uit Maastricht had een bronzen beeld ter beschikking gesteld om te veilen voor ons goede doel, ook op deze avond. Uiteindelijk is het geveild voor €5250! Wat een bedrag!