Ergens in april vertelde een vriendin van mij over de stichting Onbegrensd Avontuur. Zij organiseren wandeltochten voor mensen met en zonder beperking of rolstoelgebruikers. De bedoeling is dat mensen die niet kunnen lopen, plaatsnemen in een Joëlette en door de wandelaars worden meegenomen. De Joëlette is een soort rolstoel met maar 1 wiel en voor en achter 2 lange beugels om je voort te trekken of te duwen.

 

Ik ben meteen op hun website gaan kijken! (www.onbegrensdavontuur.nl). Er zijn diverse wandeltochten: zowel eendaagse als meerdaagse tochten van de Ardennen tot Terschelling. Maar een tocht sprong er voor mij direct uit: 6 dagen naar de Franse Alpen in de buurt van de Mont Blanc.  Drie nachten slapen in een tent en drie nachten in een berghut. Best spannend voor iemand die voornamelijk in hotels slaapt en de nodige luxe tijdens vakanties gewend is. Achteraf gezien was het heel ‘back tot basic’ en erg aanpassen, maar de wandeltocht was werkelijk schitterend! Wat een uitzicht op 2000 meter hoogte!

 

Dag 1: 600 m hoogte

 

Het was 6 uur in de ochtend toen David (mijn begeleider en reisgenoot) bij mij thuis arriveerde. De avond ervoor had ik nog nooit zo genoten van een warme douche. Dit misschien wel de laatste keer deze komende week. Aankleden, ontbijten en laatste spullen inpakken. Rond 7.15 kon onze autoreis richting Mont Blanc beginnen. Onderweg veel regen, maar naarmate we dichterbij kwamen werd het steeds zonniger. Eenmaal ons huisje gevonden, stond Sebastien (onze reisleider) ons al op te wachten. Een boom van een kerel die ontzettend relaxed overkomt en erg behulpzaam is. Gezien ik onderweg niet de beschikking over een rolstoel heb, een perfecte tilhulp. Ons basiskamp was een authentieke Alpen woning met een grote tuin. De bedoeling was om in de tuin tentjes op te zetten om in te slapen. Vandaag was het prachtig weer, echter de komende dagen zou behoorlijk wat regen vallen. Er was binnen genoeg slaapplek voor iedereen en Jean-Pierre en Sylvie (onze gastheer en gastvrouw) boden aan binnen te slapen. Tja makkelijke keuze! Komende nachten zouden we in berghutten gaan slapen en ik had geen voorstelling wat dit betekende… Na onze slaapplaats gezien te hebben, schoven we aan tafel aan voor een lekker diner dat onze gastheer en gastvrouw hadden gemaakt. Bijna allemaal vreemde mensen, maar direct een hele leuke klik. Niet wetende dat goed teamwork komende dagen essentieel zou worden! Na ons buikje te hebben volgegeten kregen we een uitgebreide instructie over de Joëlette door Sebastien. Vervolgens onze slaapplaatsen klaar maken en oogjes toe.

 

Dag 2: 1300 m hoogte

 

Redelijk geslapen en lekker buiten ontbijten in de zon. Helaas voorlopig de laatste keer buiten ontbijten. Want toen ik na het eten binnen was begon het te gieten. Toen we vertrokken met de auto was het nagenoeg droog. Ook toen we aan de rand van de berg de Joëlette klaar gingen maken voor vertrek. Volgens Sebastien was het eerste stuk niet moeilijk. Hij nam dit wel heel letterlijk, het ging om de eerste 500 meter! Daarna volgde er al meteen een aantal stevige beklimmingen in het bos. Vervolgens werd de lucht meer en meer donker. Het begon in de verte te onweren. Eigenlijk was de lunch later gepland, maar omdat het nu droog was aten we nu. We zaten onder de bomen, maar ook daar hielden we het niet lang droog. Na de lunch vervolgden we onze weg over een breed, niet al te steil pad. Dit pad bleven we volgen tot aan onze eerste slaaphut. Hier aangekomen was het droog en zelfs af en toe een beetje zonnig! Ik bleef nog even in de Joëlette zitten en vervolgens tilden ze me op een plastic stoeltje, niet voor lang want het begon weer te gieten. Ze hebben me naar de eetzaal getild en hier bracht ik de avond door. De andere wandelaars genoten van een plons in de rivier. Na het avondeten werd ik naar bed getild door 2 sterke mannen. Samen deelden we een berghut. Het was erg koud en mijn slaapzak was te klein. Ik sliep die nacht weinig, maar kreeg gelukkig nog een muts van mijn buurman tegen de kou. 

 

Dag 3: 2000 m hoogte

 

Na het ontbijt vertrokken we weer in de stromende regen. Dik ingepakt was ik klaar om deze tocht in de kou en de regen voort te zetten. Sebastien had al gezegd dat vandaag een heftige dag zou worden met steile beklimmingen, diepe afgronden, en dat vooral door de regen de smalle paden ook erg glibberig zouden zijn. Rond 9u begon onze tocht meteen met het oversteken van een beek. We maakten een soort pad erdoor met stenen, zodat de Joëlette wat ondersteuning zou hebben. We kwamen ”droog” aan de overkant… In de loop van de dag werd het gelukkig beter weer. De beklimmingen werden steeds steiler, de lucht meer en meer bewolkt. De tocht ging vooral door bossen. Toen we uit het bos kwamen waren we op een prachtige plek met een mooi uitzicht. Er werd een groot zeil op de grond gelegd en we zaten allemaal hierop om te lunchen. Jammer was dat het bewolkt en soms mistig was waardoor we niet ver konden kijken. Anders konden we de bergtoppen zien waar behoorlijk wat eeuwige sneeuw lag. Na de lunch bleef het steil omhoog gaan en werd het steeds kouder voor mij. Voor de 10 wandelaars was het warm genoeg . Het was erg zwaar, maar nadat we ons een weg gebaand hadden door de sneeuw kwamen we eindelijk op de top! Wat een uitzicht op 2000 meter!! Jammer van de bewolking, waardoor ons zicht wat beperkt was. Er volgde nog een kleine afdaling naar onze 2de slaapplek. Op deze slaapplek op 1850 meter hoogte zouden we 2 nachten blijven. Na een heerlijke kaasfondue moest ik nog even tot aan de slaaphut geraken… Dit werd een nachtmerrie doordat het extreem begon te onweren met wind, regen en hagel. Hoewel het een oversteek was van amper 50 meter was, waren David, Sebastien en ik meteen doorweekt, en ik ook onderkoeld. Gelukkig kreeg ik meteen droge kleren aan en werd ik goed ingepakt voor de nacht. Ik kreeg ook een warmere slaapzak en sliep daardoor gelukkig veel beter. Het was een extreem donkere nacht en er viel zelfs sneeuw.

 

Dag 4: 1850 m hoogte

 

Vandaag was het de bedoeling om naar nog hogere toppen te gaan, maar door de weersomstandigheden was het te risicovol om dit met de Joëlette te doen. Gelukkig was er een prachtig plateau bij de hut waar we genoeg te zien hadden en genoten van de zon. In de namiddag moesten we door de regen weer terug naar binnen en speelden we een spelletje. We hadden ondertussen al een paar dagen geen telefoon ontvangst, waardoor je net als vroeger weer vindingrijk wordt om het samen gezellig te maken! .

 

Als diner kozen we weer graag voor een heerlijke kaasfondue. Het tochtje van eetzaal naar slaapplek verliep vandaag gelukkig droog! En wederom sliep ik als een roos. 

 

Dag 5: 600 m hoogte

 

Vandaag begonnen we aan de afdaling met eindelijk heel mooi, zonnig weer! Onderweg maakte ik gebruik van een bijzonder toilet. Sebastien had een stoeltje bij zich met een gat erin. Ik werd hierop gezet door Sebastien en David en genoot van het mooiste uitzicht dat ik ooit op een toilet heb gehad . Na de afdaling volgde ook weer een stevige klim waarbij ik in de Joëlette naar boven werd getild. Boven gekomen was het uitzicht op prachtige watervallen de mooiste beloning! Na de lunch begon de echte afdaling. Door de regen was het pad erg glibberig geworden de laatste dagen. Maar gelukkig verliep de tocht vlot door een paar beekjes tot aan een waterval. We waren weer beneden en reden met de auto terug naar ons basiskamp bij Jean-Pierre en Sylvie in Morillion waar ik eindelijk weer een heerlijke douche kon nemen. We aten buiten en genoten van een gezellige avond samen. 

  

Dag 6: 1000m hoogte 

 

Vandaag een wandeling die eigenlijk de eerste dag op de planning stond. Een relatief makkelijke wandeling die fantastisch mooi was! Het pad was redelijk vlak, enkel de laatste 400m werd er geklommen en kwamen we uit bij “het einde van de wereld”. Een bijzonder mooie plek met meerdere watervallen.  

 

In de avond mochten wij onze Franse vrienden kennis laten maken met de Nederlandse keuken en kookten we voor hun mosterdsoep, hutspot en vlaflip. Omdat we niet alle ingrediënten konden vinden in de Franse supermarkt moesten we creatief zijn, maar het was erg lekker! Door noodweer bleven we droog binnen zitten. Na een laatste borrel… naar bed naar bed zei duimelot… 

 

Dag 7: 0 m hoogte

 

Bij het ontbijt was het erg rustig en stil. Iedereen doodmoe en jammer dat deze mooie tocht afgelopen was. We zaten weer binnen door de extreme regen. De terugreis met de auto verliep vlot en we lieten onze prachtige avonturen nog eens de revue passeren. 

 

Ik heb nog genoeg verhalen niet verteld zoals de koprol die Anita met haar Joëlette maakte, toen Sebastien mij bijna in het ravijn liet vallen en de talloze glibber en glij partijen van iedereen. Op wat spierpijn en blauwe plekken na, kwam iedereen ongeschonden dit avontuur uit.

 

Het was een zware tocht, vooral omdat ik zelf helemaal niet kan lopen. Ik was erg afhankelijk van de mensen om mij heen, omdat ik in de bergen de alledaagse hulpmiddelen van thuis moest missen, zoals mijn rolstoel, een tillift, …  Het was ook een behoorlijke uitdaging om steeds te vertrouwen op de mensen om mij heen tijdens extreme weersomstandigheden, klimmen en dalen. Maar door de super behulpzame en enthousiaste crew werd het allemaal wat lichter voor mij. Wat waren wij een super team!! Dankzij jullie heb ik een geweldige week gehad!

 

Het was een prachtig Onbegrensd Avontuur voor mij en voor ons allemaal, dat ik zeker niet had willen missen! 

Voor meer informatie kijk op www.onbegrensdavontuur.nl

Anything is possible!

 

Deel via Facebook, WhatsApp of E-mail

Ergens in april vertelde een vriendin van mij over de stichting Onbegrensd Avontuur. Zij organiseren wandeltochten voor mensen met en zonder beperking of rolstoelgebruikers. De bedoeling is dat mensen die niet kunnen lopen, plaatsnemen in een Joëlette en door de wandelaars worden meegenomen. De Joëlette is een soort rolstoel met maar 1 wiel en voor en achter 2 lange beugels om je voort te trekken of te duwen.

 

Ik ben meteen op hun website gaan kijken! (www.onbegrensdavontuur.nl). Er zijn diverse wandeltochten: zowel eendaagse als meerdaagse tochten van de Ardennen tot Terschelling. Maar een tocht sprong er voor mij direct uit: 6 dagen naar de Franse Alpen in de buurt van de Mont Blanc.  Drie nachten slapen in een tent en drie nachten in een berghut. Best spannend voor iemand die voornamelijk in hotels slaapt en de nodige luxe tijdens vakanties gewend is. Achteraf gezien was het heel ‘back tot basic’ en erg aanpassen, maar de wandeltocht was werkelijk schitterend! Wat een uitzicht op 2000 meter hoogte!

 

Dag 1: 600 m hoogte

 

Het was 6 uur in de ochtend toen David (mijn begeleider en reisgenoot) bij mij thuis arriveerde. De avond ervoor had ik nog nooit zo genoten van een warme douche. Dit misschien wel de laatste keer deze komende week. Aankleden, ontbijten en laatste spullen inpakken. Rond 7.15 kon onze autoreis richting Mont Blanc beginnen. Onderweg veel regen, maar naarmate we dichterbij kwamen werd het steeds zonniger. Eenmaal ons huisje gevonden, stond Sebastien (onze reisleider) ons al op te wachten. Een boom van een kerel die ontzettend relaxed overkomt en erg behulpzaam is. Gezien ik onderweg niet de beschikking over een rolstoel heb, een perfecte tilhulp. Ons basiskamp was een authentieke Alpen woning met een grote tuin. De bedoeling was om in de tuin tentjes op te zetten om in te slapen. Vandaag was het prachtig weer, echter de komende dagen zou behoorlijk wat regen vallen. Er was binnen genoeg slaapplek voor iedereen en Jean-Pierre en Sylvie (onze gastheer en gastvrouw) boden aan binnen te slapen. Tja makkelijke keuze! Komende nachten zouden we in berghutten gaan slapen en ik had geen voorstelling wat dit betekende… Na onze slaapplaats gezien te hebben, schoven we aan tafel aan voor een lekker diner dat onze gastheer en gastvrouw hadden gemaakt. Bijna allemaal vreemde mensen, maar direct een hele leuke klik. Niet wetende dat goed teamwork komende dagen essentieel zou worden! Na ons buikje te hebben volgegeten kregen we een uitgebreide instructie over de Joëlette door Sebastien. Vervolgens onze slaapplaatsen klaar maken en oogjes toe.

 

Dag 2: 1300 m hoogte

 

Redelijk geslapen en lekker buiten ontbijten in de zon. Helaas voorlopig de laatste keer buiten ontbijten. Want toen ik na het eten binnen was begon het te gieten. Toen we vertrokken met de auto was het nagenoeg droog. Ook toen we aan de rand van de berg de Joëlette klaar gingen maken voor vertrek. Volgens Sebastien was het eerste stuk niet moeilijk. Hij nam dit wel heel letterlijk, het ging om de eerste 500 meter! Daarna volgde er al meteen een aantal stevige beklimmingen in het bos. Vervolgens werd de lucht meer en meer donker. Het begon in de verte te onweren. Eigenlijk was de lunch later gepland, maar omdat het nu droog was aten we nu. We zaten onder de bomen, maar ook daar hielden we het niet lang droog. Na de lunch vervolgden we onze weg over een breed, niet al te steil pad. Dit pad bleven we volgen tot aan onze eerste slaaphut. Hier aangekomen was het droog en zelfs af en toe een beetje zonnig! Ik bleef nog even in de Joëlette zitten en vervolgens tilden ze me op een plastic stoeltje, niet voor lang want het begon weer te gieten. Ze hebben me naar de eetzaal getild en hier bracht ik de avond door. De andere wandelaars genoten van een plons in de rivier. Na het avondeten werd ik naar bed getild door 2 sterke mannen. Samen deelden we een berghut. Het was erg koud en mijn slaapzak was te klein. Ik sliep die nacht weinig, maar kreeg gelukkig nog een muts van mijn buurman tegen de kou. 

 

Dag 3: 2000 m hoogte

 

Na het ontbijt vertrokken we weer in de stromende regen. Dik ingepakt was ik klaar om deze tocht in de kou en de regen voort te zetten. Sebastien had al gezegd dat vandaag een heftige dag zou worden met steile beklimmingen, diepe afgronden, en dat vooral door de regen de smalle paden ook erg glibberig zouden zijn. Rond 9u begon onze tocht meteen met het oversteken van een beek. We maakten een soort pad erdoor met stenen, zodat de Joëlette wat ondersteuning zou hebben. We kwamen ”droog” aan de overkant… In de loop van de dag werd het gelukkig beter weer. De beklimmingen werden steeds steiler, de lucht meer en meer bewolkt. De tocht ging vooral door bossen. Toen we uit het bos kwamen waren we op een prachtige plek met een mooi uitzicht. Er werd een groot zeil op de grond gelegd en we zaten allemaal hierop om te lunchen. Jammer was dat het bewolkt en soms mistig was waardoor we niet ver konden kijken. Anders konden we de bergtoppen zien waar behoorlijk wat eeuwige sneeuw lag. Na de lunch bleef het steil omhoog gaan en werd het steeds kouder voor mij. Voor de 10 wandelaars was het warm genoeg . Het was erg zwaar, maar nadat we ons een weg gebaand hadden door de sneeuw kwamen we eindelijk op de top! Wat een uitzicht op 2000 meter!! Jammer van de bewolking, waardoor ons zicht wat beperkt was. Er volgde nog een kleine afdaling naar onze 2de slaapplek. Op deze slaapplek op 1850 meter hoogte zouden we 2 nachten blijven. Na een heerlijke kaasfondue moest ik nog even tot aan de slaaphut geraken… Dit werd een nachtmerrie doordat het extreem begon te onweren met wind, regen en hagel. Hoewel het een oversteek was van amper 50 meter was, waren David, Sebastien en ik meteen doorweekt, en ik ook onderkoeld. Gelukkig kreeg ik meteen droge kleren aan en werd ik goed ingepakt voor de nacht. Ik kreeg ook een warmere slaapzak en sliep daardoor gelukkig veel beter. Het was een extreem donkere nacht en er viel zelfs sneeuw.

 

Dag 4: 1850 m hoogte

 

Vandaag was het de bedoeling om naar nog hogere toppen te gaan, maar door de weersomstandigheden was het te risicovol om dit met de Joëlette te doen. Gelukkig was er een prachtig plateau bij de hut waar we genoeg te zien hadden en genoten van de zon. In de namiddag moesten we door de regen weer terug naar binnen en speelden we een spelletje. We hadden ondertussen al een paar dagen geen telefoon ontvangst, waardoor je net als vroeger weer vindingrijk wordt om het samen gezellig te maken! .

 

Als diner kozen we weer graag voor een heerlijke kaasfondue. Het tochtje van eetzaal naar slaapplek verliep vandaag gelukkig droog! En wederom sliep ik als een roos. 

 

Dag 5: 600 m hoogte

 

Vandaag begonnen we aan de afdaling met eindelijk heel mooi, zonnig weer! Onderweg maakte ik gebruik van een bijzonder toilet. Sebastien had een stoeltje bij zich met een gat erin. Ik werd hierop gezet door Sebastien en David en genoot van het mooiste uitzicht dat ik ooit op een toilet heb gehad . Na de afdaling volgde ook weer een stevige klim waarbij ik in de Joëlette naar boven werd getild. Boven gekomen was het uitzicht op prachtige watervallen de mooiste beloning! Na de lunch begon de echte afdaling. Door de regen was het pad erg glibberig geworden de laatste dagen. Maar gelukkig verliep de tocht vlot door een paar beekjes tot aan een waterval. We waren weer beneden en reden met de auto terug naar ons basiskamp bij Jean-Pierre en Sylvie in Morillion waar ik eindelijk weer een heerlijke douche kon nemen. We aten buiten en genoten van een gezellige avond samen. 

  

Dag 6: 1000m hoogte 

 

Vandaag een wandeling die eigenlijk de eerste dag op de planning stond. Een relatief makkelijke wandeling die fantastisch mooi was! Het pad was redelijk vlak, enkel de laatste 400m werd er geklommen en kwamen we uit bij “het einde van de wereld”. Een bijzonder mooie plek met meerdere watervallen.  

 

In de avond mochten wij onze Franse vrienden kennis laten maken met de Nederlandse keuken en kookten we voor hun mosterdsoep, hutspot en vlaflip. Omdat we niet alle ingrediënten konden vinden in de Franse supermarkt moesten we creatief zijn, maar het was erg lekker! Door noodweer bleven we droog binnen zitten. Na een laatste borrel… naar bed naar bed zei duimelot… 

 

Dag 7: 0 m hoogte

 

Bij het ontbijt was het erg rustig en stil. Iedereen doodmoe en jammer dat deze mooie tocht afgelopen was. We zaten weer binnen door de extreme regen. De terugreis met de auto verliep vlot en we lieten onze prachtige avonturen nog eens de revue passeren. 

 

Ik heb nog genoeg verhalen niet verteld zoals de koprol die Anita met haar Joëlette maakte, toen Sebastien mij bijna in het ravijn liet vallen en de talloze glibber en glij partijen van iedereen. Op wat spierpijn en blauwe plekken na, kwam iedereen ongeschonden dit avontuur uit.

 

Het was een zware tocht, vooral omdat ik zelf helemaal niet kan lopen. Ik was erg afhankelijk van de mensen om mij heen, omdat ik in de bergen de alledaagse hulpmiddelen van thuis moest missen, zoals mijn rolstoel, een tillift, …  Het was ook een behoorlijke uitdaging om steeds te vertrouwen op de mensen om mij heen tijdens extreme weersomstandigheden, klimmen en dalen. Maar door de super behulpzame en enthousiaste crew werd het allemaal wat lichter voor mij. Wat waren wij een super team!! Dankzij jullie heb ik een geweldige week gehad!

 

Het was een prachtig Onbegrensd Avontuur voor mij en voor ons allemaal, dat ik zeker niet had willen missen! 

Voor meer informatie kijk op www.onbegrensdavontuur.nl

Anything is possible!