Hier hebben we naar uitgekeken, zondag 13 oktober! Na Amsterdam en Maastricht, was nu de halve marathon van Eindhoven aan de beurt. Het leek wel zomer… 24 graden is voor mij wel lekker, maar voor de lopers eigenlijk een beetje warm.
We waren op tijd vertrokken, maar vlekkeloos loopt het met met mij zelden. Snelweg, check! Parkeergarage, check! Marathonrolstoel, check! Lift… oeps, dat werd een probleem. De marathonrolstoel paste er, horizontaal, onmogelijk in. Er zat dus maar een ding op, verticaal… met mij erin. Ik heb wel voor hetere vuren gestaan, dus lift, ook check!
Op naar de start, 10 minuutjes lopen, en toen stonden we er, vooraan in het startvak en klaar voor de start!
Door het mooie weer was er een fanatische sfeer! Zoveel mensen langs de kant, in het centrum was er op sommige stukjes geen doorkomen aan. Echt top!
Tot 18 km ging het vanzelf, maar toen sloeg de kramp toe.
Te weinig getraind? Te weinig gedronken? Te warm? Te weinig rust? Of van alles een beetje. Dat werd dus van haasje naar slakje en af en toe een beetje rekken tussendoor. Even doorbijten, door het overvolle centrum, en weer over de finish! Mijn derde halve marathon.
Even geen wedstrijden meer, te koud in de rolstoel, en plannen maken voor volgend jaar!
Deel via Facebook, WhatsApp of E-mail
Hier hebben we naar uitgekeken, zondag 13 oktober! Na Amsterdam en Maastricht, was nu de halve marathon van Eindhoven aan de beurt. Het leek wel zomer… 24 graden is voor mij wel lekker, maar voor de lopers eigenlijk een beetje warm.
We waren op tijd vertrokken, maar vlekkeloos loopt het met met mij zelden. Snelweg, check! Parkeergarage, check! Marathonrolstoel, check! Lift… oeps, dat werd een probleem. De marathonrolstoel paste er, horizontaal, onmogelijk in. Er zat dus maar een ding op, verticaal… met mij erin. Ik heb wel voor hetere vuren gestaan, dus lift, ook check!
Op naar de start, 10 minuutjes lopen, en toen stonden we er, vooraan in het startvak en klaar voor de start!
Door het mooie weer was er een fanatische sfeer! Zoveel mensen langs de kant, in het centrum was er op sommige stukjes geen doorkomen aan. Echt top!
Tot 18 km ging het vanzelf, maar toen sloeg de kramp toe.
Te weinig getraind? Te weinig gedronken? Te warm? Te weinig rust? Of van alles een beetje. Dat werd dus van haasje naar slakje en af en toe een beetje rekken tussendoor. Even doorbijten, door het overvolle centrum, en weer over de finish! Mijn derde halve marathon.
Even geen wedstrijden meer, te koud in de rolstoel, en plannen maken voor volgend jaar!